Łupina

ur. 22.02.2010 r. (Finlandia)

Łupina zbliża się do ukończenia 15 lat, od 4 jest psem głuchym, z którym komunikacja wygląda inaczej, niż z psem słyszącym. Porozumiewamy się za pomocą gestów. Spacery są dostosowane do jej możliwości, a jednocześnie wspierają motywację do ruchu, który jak wiemy jest bardzo ważny dla podtrzymania dobrej kondycji. Łupinka w młodości była psem niezwykle kreatywnym i przedsiębiorczym w zdobywaniu tego, co wywęszyła. Potrafiła otworzyć różne szafki, doskoczyć do półek, otworzyć zamknięte, zdjąć powieszone. Zawsze była krok przede mną, ale dawała mi też fory, bo nigdy jej te ekscesy nie zaszkodziły.

Czuszka

ur. 13.11.2015 r.

Mój drugi SiwyPies również urodzona i odchowana u mnie w domu. Jest córką Sowy, od której wszystko się zaczęło. Ogromna indywidualistka. Zajęła lokatowe pozycje w biegach corgi - demon prędkości. W tej chwili skończyła 9 lat, a na wystawach jej temperament jest doceniany jako „junior” senior. 😊 Doskonale realizowała się na pastwiskach w pracy z owcami i gęsiami.

Cava

ur. 30.01.2018 r.

Cava jest córką Łupinki, urodziła się u mnie w domu. Jej drugie imię to KOchanie, potrafi zadbać o siebie i właściwą pozycję w domu.  Doskonale wpasowała się w istniejące stadko. 

Ćwiczymy razem mantrailing, przygotowujemy się do PL MP3. To aktywność, która wymaga od człowieka całkowitego zaufania psu i zdaniu się na jego czuły nos i sprawny umysł .

Zoom

ur. 30.06.2022 r.

Zoom jest córką Cavy, wnuczką Łupinki, również urodzona u mnie w domu. Wyszła na świat szybko i sprawnie, jako pierwszy szczeniaczek, stąd jej imię. Jest niezwykle szybka, zwrotna i wpatrzona w Babcie, która inspiruje ją do wszelkiego bandyctwa i łajdactwa. 

Jest również moim wsparciem i pomocą w zajęciach z innymi psami.

Sowa

13.11.2008 - 01.04.2019 r.

Na zawsze mój soul dog. Ufam, że biega w innym lesie i tam na mnie czeka. Sowa zamieszkała z nami na początku 2009 r. Z godnością znosiła wystawy, chociaż nie była ich fanką. Uwielbiała za to kontakt z naturą: lasami, górami, wodą, błotem i owcami (oraz biegaczami i rowerzystami). Na początku traktowałam ją tak samo, jak moje wcześniejsze psy czyli spacer dookoła bloku po osiedlu, a raz w tygodniu jakieś dłuższe wyjście. 

Temperament wielkiego psa w małym ciele wymusił jednak radykalną zmianę moich  nawyków. Zrobiłam prawo jazdy i świat nie-miejski stanął przed nami otworem, poznałam wiele terenów spacerowych w okolicy Warszawy.

Jej niepowtarzalna osobowość rozbudziła we mnie dożywotnią sympatię do cardiganów, psów niezależnych i dumnych, ale jednocześnie uczuciowych, wrażliwych i z dużym poczuciem humoru.

Sowa nauczyła mnie też, że więź z psem jest prawdziwie głęboka i szczera jeśli jest oparta na wzajemnym szacunku i uważności, a nie założeniach, że jest relacją zależności.